Ο θρυλικός πυροβολισμός

28-10-1940
Σημερα πηγα βολτα στο μπακαλικο να πιω ενα καφεδακι με την παρεα μου, μιας και δυος που ολη η παρεα μου ειχε φυγει γιαγια διακοπές καλοκαιρινές και χειμωνιατικες και ημουν μονος μου μαζι με τη κιθαρα ποδοσφαιρου μου. Καθως λοιπον εστριψα στον απεναντι φουρνο για να παρω ενα cheeseburger απο το μαναβικο, ειδα κατι με το αυτι μου που δεν θα ξεχασω ποτε. Το θεμα ηταν οτι ξεχασα τι ειδα και με επιασε καταθλιψη, εννουσα καταδυση, χειμεριας ναρκης και δεν μπορουσα να ξεχασω τιποτα εκτως απο οτι ηταν μεσα στο κεφαλι μου, δηλαδη το συκωτι μου. Ααα λαθος δεν ξεχασα το συκωτι μου, το στομαχι μου ξεχασα μη με συγχωρειτε, συμβαινουν εκεινα. Και οτι και να ειδα, που μονο τα αυτια μου ξερουν τι μυρισαν,και τοτε ηταν που η αραχνη μου πηγε στην Καλαματα της Ουαλιας για να γνωρισει ενα σκυλο που ειχε γνωρισει απο ενα βιβλιο επιστημονικης ανακατωσουρας. Εδω πηγα να κλαψω αιμα απο τη μυτη επειδη δεν αντεχα αλλο τοση ευτυχια να κυλαει στις φλεβες του νευρικου μου συστηματος. Τοτε ενα μαχαιρι πεταχτηκε απο το πουθενα και με χτυπησε στην καρδια, αλλα εγω το εβγαλα απ την καρδια μου και το εστειλα παλι πισω στο πουθενα με αποτελεσμα να μην υπαρχει πλεον πουθενα στο χαρτη του πουθενα. Ξερω εγω τι κανω εχω κολπο στο μανικι σου. Επειδη ομως με πετυχε στην καρδια αρχισα να αιμορραγω για περιπου 5 μηνες μετα απο κεινη τη μερα, χυνοντας 3 λιτρα δακρυα το δευτερολεπτο. Και καθως περπατουσα χυνοντας δακρυα οργης και μισους απο την ασταματητη αιμορραγια που ειχε στεγνωσει τα ματια μου απο το κλαμα, ειδα μπροστα στα ματια μου εναν αρουραιο μικρου μηκους, γυρω στα 20-25 λεπτα και 45 χοντρα το εβρο. Γελασα με το συκωτι μου, και ηταν γελιο συγκινισης, δυναμικο, καταθλιπτικο, και γεματο ευτυχια. Μετα πηγα για να δω μια ταινια σε ενα σουπερ μαρκετ. Μετα την ταινια που ελεγε μονο για το πως να δερνεις δεντρα και φραχτες, πηγα να δειρω εναν τυπο, εναν ελευθερω τυπο για να εφαρμοσω αυτα που ελεγε η ταινια που ειδα προηγούμενος. Με ειδε ομως ο αστυνομος Τζακ Αντεροβγλατης, και οπως ελεγε ασταματητα και το ονομα πηρε ενα πιστολι και μου βγαλε την καρδια. Εγω τον πυροβολησα με το μαχαιρι που ειχα φυλαγμενο στο φουρνο για κατασταση εκτατης καταστασης. Επεσε νεκρος στο εδαφος. Εγω τοτε πηρα την καρδια μου και την ξαναφορεσα στον αυχενα. Δεν αφεθηκα στις προσβλες της μυγας που μου εκλεινε το δρομο, και την επιασα με το ποδι και την πεταξα εκατονταδες μετρα μακρια απο τον ηλιο. Περπατουσα πυροβολοντας με το τσεκουρι μου οποιον εβρισκα στον απεναντι δρομο. Αυτο κρατησε για 2 με 3 κιλα ωσπου ειπα να πεσω να κοιμιθω για να ξεκουρασω την κορμαρα σου. Ξυπνησα τον επομενο μηνα και πηγα με το αυτοκινητο μου στο σχολειο για να πιω κανα ποτηρακι παστιτσιο. Οταν το ηπια πηγα να ξερασω γιατι ηταν το πιο οραιο μανταρινι που ειχα καταπιει ποτε. Τοτε εκαναν επανασταση οι λιμενεργατες, δηλαδη οι γατες του λιμανιου, και με χτυπουσαν ανελεητα πανω απ τη μεση και κατω. τις πυροβολησα 250-250, αλλα οταν πεθαναν ολες επεσε ενα τουβλο στο κεφαλι μου και λιποθυμισα....και ξερω τι εγινε μετα αλλα δεν σας λεω να το βρειτε μονοι σας.


Made by: Petros Petalas (metalman)