ο καταραμενος ηχοληπτης

Μερα: Οκτοβριος
Μηνας: 2013
Ετος: Δευτερα, 15:43
Τη νυχτα εκεινη καται τις 18:00 το πρωι, ειδα μια μικρη κομματαρα γης να πεθαινει και να δινει τη θεση μου σε ενα ματσο αρουραιους. Δεν μπορεσα να συγκρατηθω και ξεσπασα σε πολυ ήμερα γελια. Γελια τρομου, οργης και μισουσ για το αυτοκινητο μου. Το αυτοκινητο τοτε εγινε τιγρης και εδωσε γλωσσοφιλο στην καμπια σου. Συγκινηθηκα απο την τοση πορτοκαλαδα που επεσε στο ταβανι και γι αυτο πυροβολησα εναν αλεξισφαιρο μαρκαδορο, σπαζοντας στο σε 1027 κομματια. Τοτε εγω και οι αρουραιοι πεσαμε στα ποδια μας και ανταλαζαμε γρονθοκοπηματα και χαδια. Ηταν κατι που μπορουσα να αποφυγω, αλλα ηταν αναποφευκτο. Τα δακρυα μου γεμισαν με ματια καθως μυριζα με το αυτι μου ενα γκρεμο γυρω στα 5 κιλα με 6 μερες μπροστα. Ξαγνικα τοτε ενας δρακος επεσε στο γκρεμο επειδη ηταν καγκουρας για να σωσει μια αλεπου που εσκουζε καθως επινε νερο αναβραζον. Και καθως ακουγα τα νερο να περπαταει, εφαγα ενα μπουκετο απο το πουθενα. Γυρισα να δω που ηταν το πουθενα γιατι ηθελα τη συνταγη για το μπουκετο γιατι εκεινο που μου εδωσε ηταν πολυ νοστιμο. Ενιωσα οργη να διαρρεει τις φλεβες σου βεβαια, αλλα εδωσα σημασια γιατι ηταν πολυ ασημαντο. Και καθεστως...εεε καθως εγω επαιζα ταβλι την ωρα που κοιμομουν, ειδα τον εαυτο μου με μια φιλη του να με χτυπαει στον ωμο, μονο και μονο για να μου ανταποδωσω το χτυπημα και να νιωσω ευτυχισμενος. Τοτε ξυπνησα και μεταλαβα οτι αυτο ητν αληθεια. Ενιωσα με γερη δοση ζαχαρης και πασατεμπου να με περιλουζει προκλητικα ψιθυριζοντας του βρωμικες καθαριοτητες. Απ'οτι καταλαβα ηθελε να πιει λιγο καφε, και για να του διωρθωσω το χατιρι του εδωσα 2 με 5 κιλα κλωτσιες. Ρευτικα για να ξεχασω τη θλιψη μου και εφαγα ποπ-κορν για να μην πεθαινα απο τη διψα. Ωστοσο δεν μπορεσα να ξεχασω τις δουλειεσ σου, γι αυτο εδωσα στη γατα μου βιτριολι με ΑΖΑΞ, ετσι ωστε να νιωσει ωραια. Δυστυχως ομως δεν μπορεσα να την αιχμαλωτισω και να την βαλω να περιστρεφεται ελευθερη σε ενα βιολι εξασκησης πολεμικων τεχνων, και αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να πεθανω, και αποτελεσμα να μην πεθανω. Οποτε νυσταξα και πηγα για υπνο, αλλα κοιμηθηκα πριν με παρει ο υπνος οποτε ειχα ενα προβλημα με τα υδραβλικα της κιθαρας μου. Για να χαλαρωσω ηπια λιγο καφε με βιταμινη κορελκο για να τονωσω το ηθικο μου. Ο θανατος που επηλθε ηταν αστραποβολος και με ερεθισε στον αριστερο περιβραχιονα του μεσσαιου αστραγαλου...εεε εννοουσα αστρογερμανου. Ετσι μου ηρθε μια ιδεα και μου εφυγε, μετα ξαναηρθε, ηπιε ενα καφεδακι και πληρωσε ενα ναυτακι να του παιξει ενα σολο στο κινητο για να ξεζαλιστω λιγακι. Αυτο που εκανε δεν μ αρεσε καθολου, επειδη δεν ηξερα τι εκανε. Ισως να επινε πορτες. Ισως να μιλουσε με μια πορτοκαλαδα για τα προβληματα σου. Αλλα ειμαι σιγουρος οτι καθαριζε τα απορρυπαντικα μου για να νιωσει τα χερια του να λερωνονται, αλλα ο καθενας με τα βιτσια μου. Τελικα ομως δεν ηταν τιποτα απ αυτα, αλλα ολα αυτα μαζι και χωρια, με αποτελεσμα να μην μπορω να μιλησω για τις ιστοριες μας. Ετσι λοιπον δεν σταματαω να γραφεις και πεθαινουμε μαζι στον κοσμο τους. Οποτε βασει του νομου του Κυκλωπα, η υποτεινουσα της δειξιας σοδας πινει περισσοτερο εκτυπωτη απ οτι το αριστερο ηχειο του αραπη. Οποτε...
ΤΕΛΟΣ!!


Made by: Petros Petalas (metalman)