απόσταση απο διάσταση

Δωδεκατου Δευτέρα Τριτη και 13 του 9876
Αυριο, καθως ξεκιναγα πηγαινοντας πισω στο μελλον του αυριανου παρελθοντος, κοιταξα στο χαρτη του δισκοφρενου μου και διαπισωτσα με πιστωτικη καρτα οτι πλεον ηταν η ωρα να μπει ο καθε κατεργαρης στον παγκο μου. Βεβαια στο δρομο μου για την ορεινη Πρωσικη Πεδιαδα του ασωτου φωτος, ειδα με τα δαχτυλα μου ενα δεος να εκρηγνειται στο μπαλκονι της ταρατσας του σπιτιου μου. Εδω θα πρεπει να σημειωσουμε οτι ειμαι εδω και 2 χρονια αστεγος. Βεβαια δεν πειραζει υγεια να υπαρχει κατω απο ολα και τα αλλα τα βρισκουμε στο δρομο. Ισως βεβαια να πεφτω ακριβως εξω και φτηνως πιο εξω αλλα παραμενω να πεφτω ανασκελα με το κεφαλι προς τα πανω και τα δισκοφρενα ετοιμα να πατησουν γκαζι στο Γκαζι. Βεβαια δεν θελησα να βεβαιωσω αυτα που λεω, αλλα βεβαια θα το κανω επειδη μου το ζητησες. Βεβαια μη ρωτησεις ποιο ζητησες βεβαια, αλλα ουτε βεβαια ποτε μου το ζητησες. Μα και βεβαια το ζητησα. Βεβαια εκτως απο αυτο μην ξεχναμε την απατηλη διαπιστωση που εκανα ο που...εε ο μαλακας 3 χρονια μετα το σημερα. Εβρισα μια τηλεφωνικη υποκρουση στο δεξι καγκελο και βλεπωντας την καταντια που ειχε καταντησει το καγκελο εχυσα δακρυα οργης, μισους και αγαπης. Δυστυχως αυτο με εκανε να βρω την ευτυχη ευτυχια. Φοβουμαι να σας το πω αλλα κατα βαθος δεν το εννοουσα το προτελευταιο απο την αρχη. Εεε εννοουσα απο το τελος... εεε εννουσα ηρθε το τελος! εεε λαθος εννοουσα οτι τελικα πηγα στο σουπερ μαρκετ για 2 κιλα κιμα στα σκουπιδια για μακαρονια με σαλτσα αγγουριου. Εν το μεταξυ η κιθαρα μου τα παρακολουθει ολα αυτα με μυστικη προσηλωση και διανηξη προς το αγνωστο με σκοπο την αποτελεσματικη αποκατασταση του τρυπιου χαρτιου σαλονιου και υπογειου. Τωρα ξαναθυμηθηκα οτι φετος δεν εφαγα νερο ουτε ηπια φαγητο ο για περιπου 2 χρονια, και την εβγαζα εξω με ελαφρα πηδηματακια. Το πως εζησα εεε εννοω το πως δεν πεθανα ενας αθεος το ξερει. Ισως να με ανεστησε ο Chuck Norris ριχνοντας μπουνιες στον ταφο μου. Αλλα μην ξεχναμε οτι βεβαια βεβαια δεν πουλησα το ποδηλατο μου οψταν ειχα επιτελους την ευκαιρια, δειγμα εμπιστοσυνης στο αγνωστο. Τοτε εκανε επεμβαση ο γιατρος μου, και για ακριβεια ο φουρναρης. Εβγαλε την παντοφλα απο τη μεση και κατω, και πυροβολησε τη θηλυκια γατα μου στο πεος. Αυτο δεν ειχε σαν αποτελεσμα να γινει γατος, αλλα ειχε ακριβως το ιδιο αποτελεσμα. Δεν ξερω πως η σφαιρα πετυχε και μενα στην πορεια της. Ισως να ηταν σφαιρα διασπορας. Ισως να ηταν κατοικιδιο. Ισως να ηταν αναρτηση. Ισως να μην ηταν ο αγιος Βασιλης. Και βεβαια δεν ηταν ο Harry Potter. Και τοτε οι ουρανοι ανοιξαν και κατεβηκε μια σφαιρα που με σκοτωσε πριν προλαβω να της πω γεια και την κερασω ενα καφεδακι. Με σκοτωσε, αλλα εζησα επειδη αστοχησε, δηλαδη πετυχε το στοχο της ζωης μου. Και τοτε μια κιθαρα ξεσπασε σε γελια απο τη διψα μου. Και τοτε ο Ωνασης μου εδωσε μια γροθια στο προσωπο για να χασει τις αισθησης του. Και τοτε ενας ακυρος επεσε απο μια πολυκατοικια επειδη δεν τον αντεχα αλλο. Και τοτε μια διπροσωπη αρκουδα ψαρεψε ενα καγκουρο απο το ποταμι. Και τοτε....ποτε? Και τοτε, καποτε...εεε ουπς. Και εζησαν αυτες καλυτερα και εμεις χειροτερα, με πιο πολυ δραση, ενταση και ρυθμο του δασους και της διαφοετικοτητας του ασωτου Διος.
Καληνυχτα, εεε ΤΕΛΟΣ


Made by: Petros Petalas (metalman)