επιδρομη στο παστίτσιο

31(νικησα)-2ου-2010
Σαν αυριο εχασα την αυτοπεποιθηση μου στο δρομο και απο τοτε θρηνεις καθε μερα για την μνημη του δρομου που δεν αντεξε τοση συγκινηση. Δηλαδη για ολα φταιγαμε εσεις αλλα αυτοι δεν κανανε τα παντα εκτως απο το πουθενα που ακομα ψαχνω για εξηγησεις για αυτα που ακουσα στον αθεατο Κοσμά. Ωστοσο κι αλλο τοσο δεν μου αρεσε που με κοροιδευα τοσο καιρο και ετσι αποφασισα να δωσω μια μεση και ενα πλευρο σ αυτην την ξιπασμενη ψευδαισθηση που με εκανε να αναρωτιεμαι αν θα τελειωσει ποτε αυτη η προταση που δεν εχει κανενα ουσιαστικο νοημα και χρησιμοποιει ακυρες δευτερευουσες σε ολη τη διαρκεια τησ και εσυ που τη διαβαζεις μολις καταλαβες οτι εδω και 20 δευτερολεπτα(καλα οχι ακριβως ουτε φτηνως) εισαι ακομα στην ιδια ψυχανωμαλη προταση που μονο σκοπο εχει να φαει την ωρα σου με πιρουνι αντι για μαχαιρι και περιμενεις να δεις την εκπληκτικη συνεχεια οποτε για να μην με εκνευρισεις κι αλλο τελειωνω την προταση εδω και τωρα σε 5,4,3,2,1,-1,-2,-3,-4,-5,0 τελος. Πλεον ειχα εκπληρωσει τον σκοπο του στο θανατο γιατι το μονο που ηθελε ηταν να παει στο διαστημα για ενα διαστημα και να πιει καφε με εναν πιγκουινο εξωλοθρευτη. Ετσι κι εγω σκοτωσα κατι αθλιους ποντικογατους, δηλαδη κοτες που τρωνε ηχεια, χτυπωντας τους στο αμορτισερ. Ηταν μια συναρπαστικη εμπειρια, ωστοσο κι αλλο τοσο δεν αντεχει την πιεση που μου ασκω γι αυτο και εγω παταω μονο αχινους οταν με πονανε τα ποδια μου στον βραχιονα. Σηκωθηκα τοτε απο την καρεκλα που καθεται και χτυπησα τον Chuck Norris στον ωμο με αποτελεσμα να παραλυσω...εεε εννοουσα να παραδεσω σε ολο μου το σωμα και μετα να φτυνω σφαιρες απο τις μασχαλες σε ολους οσους ειχα χαρισει σελοτεηπ για τα γενεθλια της γατας τους. Κι ετσι κι αλλιως δεν υπηρχε περιπτωση να μεινει αυτη η πραξη στην ιστορια, αλλα ισως να μεινει στη γεωγραφια και στα αρχαια επειδη δεν ειχε διαβασει ποτε μαθηματικα. Τοτε ειδα ενα γερακι να κανει επιθεση με το φωτοσπαθο του σε ενα πλοιαρχο αυτοκινητου με αποτελεσμα το αυτοκινητο να πεταει με διαφορετικη τροχια στα πτερυγια και να μαγειρευει με μεγαλυτερη αντοχη στα χτυπηματα του ψυγειου μου. Εμεινα αναυδος απο τη συγκινηση και ετσι αναγκαστηκα να μεινω στη θεση μου μεχρι να χτυπησει το κουδουνι εναν πελεκανο για να εχουμε μεγαλο και μεγερμανο προβλημα. Εχεμ δεν ηθελα να με προδωσει ομως ο πελεκανος στους αρουραιους για τις ξιπασμενες και αδυσωπητες πραξεις του κινηματογραφου μου, γι αυτο τον παντρεψα με παπα και με βασιλοπιτα για να μην παραπονιεται ο διαδρομος του ανοιχτου βιβλιου μετρησης καθυστερημενης φρουτοκρεμας. Επειδη ομως η φρουτοκρεμα ειχε ψαλιδα και το παιζε πινακας σεντονιων, δηλαδη μαστουρωμενος ιπποποταμος. Και μην ξεχναμε οτι ιπποποταμοι που μαστουρωνουν σημαινει αμεσως κινδυνος για την υγεια των κουνουπιων και ολοι αγαπαμε τα κουνουπια σαν να ηταν τοιχος χαλιου. Κατω απο τους ηχους ενος πλυντηριου που γαβγιζε επειδη δεν ηθελε να το ταιζουν μαρκαδορους, αναψα ενα ποτηρι νερο και το εκανα λασπη απο τα διαλυματα σιδηρου. Μεσα σε ολο αυτο τον πανικο τραβξα 2 μπουκετα γαριφαλα ουτε κι εσυ δεν ξερω απο που και χτυπησα με αυτα το χαλι. Τοτε το χαλι τα πηρε και τα μυρισε, κι ετσι εγινε το πρωτελευταιο παστιτσιο. Μα το Δια τοτε εφαγα το μουσακα μεχρι την τελευταια γουλια. Πηρα ενα αξημερωτο καλωδιο και το εζωσα στη ραχη μου και εγινα Νεφελιμ, πεταξα στα εδαφια και εγινα σολωμος απ το περπατημα. Τοτε ο σολωμος βρεθηκε απο εναν τυπο που τον φωναζαν Παρτεπουρτιο. Αυτος πρεπει να ηταν μια καθυστερημενη γαλοτσα αλλιως θα ηταν ενα καταθλιπτικο σαμπουαν. Ετσι με ξεπροβοδισε μεχρι μεσα και με πεταξε.
Ολα αυτα ηταν μια συνιθισμενη εμπειρια, απλα μπηκα στον κοπο να τα γραψω σε ενα κομματι της πιτας για να γινω βετερανος.
ΤΕΛΟΣ
Υ.Σ. για ολα φταινε οι αρουραιοι.


Made by: Petros Petalas (metalman)