Οδή στην κίτρινη μυρμηγκολοκυθότρυπα

Σαν πήγα στο λιμάνι
μου μύρισε τουρμπάνι
μια γατα ξαναφτάνει
και 2 σπίθες πιάνει.
Της έμαθα μια μύγα
κρυφά και σαν την είδα
μια σάπια κεραμύδα
πέταξε μια βαλβίδα.
Ο άτακτος σερίφης
κουτσός και παλιογλύφτης
φορτώθηκε μια γουνα
που έτρωγε μουρούνα.
Δεν δίστασε να φύγει
με 2 μέτρα ρίγη
σε γαλήνιους εσπευδωμένους
τυφλούς και κουρεμένους.
Η πόντια χλαμύδα
τις πέτσες μόνο είδα
δεν χρειαστηκε κητίδα
γιατί κατείχα γίδα!
Γουστόζα σαν κρεμμύδι
που μένει να ξεπλύνει
την άτυχη περόνη
που φτύνει το αμόνι.
Την πρέφα αλατώνει
και κρύβει το σαλόνι
μια σάπια μπουρμπουλήθρα
της θειας μου η μιτζίθρα.
Τυφλοπόντικας χαζούλης
Γουυστάβος και γατούλης
κολλάει στα πανιά
2 δόντια σαν μαλλιά.
Και οταν τη γραπώσει
το μολύβι θα γλιτώσει
γιατί δεν τρώει σφήκες
μα άδειες κατσαρίδες.
9000 μύες
που έτρωγαν σαν Δίες
λυτρώναν αηδίες
πένες καλές κυρίες.
Και τέλος μια κιθάρα
που φτύνει φασολάδα
την άφησε να ξύσει
γιατι ήταν σιδιρόδρομος.


Made by: Πέτρος Πεταλάς/Petros Petalas (Metalman)

Δεν ειμαι ανανας

Δεκαεφτα 1ου,2ου και 3ου του 20 εκατονταδες 13
Η νυχτα πεφτει....και σπαει το ποδι της καθως ειχε καρκινο στη δεξια μασχαλη... Οποιος ειδε το θεαμα εφαγε 5 air condition και επαθε εγκεγαλικο στο αμορτισερ της δεξιας ουλης του ανοητου ιπποποταμου. Εφυγα γλιφοντας 2 ροδες πιατων για να θολοσω τα νερα της καθυστερημενης σαρανταποδαρουσας που δεν εχει αλλη δουλεια απο το να κοιταζεται στο τραπεζομαντλο της για να δει αν ειναι καθρευτης. Γυρισα το κεφαλι μου και το μονο που ειδα ηταν ενα super-ψιλικατζιδικο, οποτε πηρα μια βαθια απογνωση και αποφασισα να παω στο συνεργειο να δω αν εχουν φραγκοκοτες χορινης Ολλανδιας. Οταν μου απαντησαν πως ειχαν 2 αυτια αντι για παταρια μου γυρισε η μυρωδια της ελεϊνης ελενης στο διανυσματικο κυκλωμα του εμπροσθιου πυροβολισμου στο δεξι ενισχυτη της καλογριας που εγινε κατσικι. Σε εκεινο το σημειο ληστεψα οτι θα γινω θανατικο ασβολεμονο γιατι ειχα πιει 2 μοιρες με αλατι στο τριγωνο της ομπρελας ουμπα-λουμπα και συμφωνα με την θεωρια του οικονομικου πιτσαδορου θανατος ισοδυναμει με λαμπα οποτε η ξιπασμενη μαρμελαδα εγινε λυκος. Τοτε ο σκουφος σου αναρωτηθηκε εαν η αισθηση του τυριου στην εξατμιση θυμιζει τρυπια τρυπα στο λιμανι των Ιμαλαϊων που νομιζει οτι ενας αραπης θα του σπασει την οθονη επειδη πεθανε η γατα ενος σκυλου. Και τοτε ο Διας εβγαλε προβοσκιδα μοτοσικλετας στα φτερα που εμοιαζαν με καμπιας και ακρωτηριασε το κενο σε 2 μερη: τον ηχοληπτη και τον μικροεπιχειρηματια. Στο μερος του τρυπιου ανανα ταχθηκαν 2 μπριζολες παστιτσενιες και μια καρβουνιασμενη χυλοπιτα ενω στο μερος του προβληματικου προβληματος ταχθηκαν 2 σαβουρες νανισμου και ενας καρχαριας με εμφραγμα, συνολο 7 μηχανικοι για καθε μερος μαζι με τα εξοδα διαστολης. Και καθως μια μυγα μπηκε σε μια εκκλησια να αγορασει πατατακια με αγελαδινη πορτοκαλαδα απο πνευμα τριανταφυλλιας ενιωσε ενα ριγος να διαπερναει μια τριτοκοσμικη κοιλωτητα που εκανε τα δοντια να θυμιζουν καουτσουκ προβατινας. Δεν μπορεσα να συγκρατησω την οργη μου, ετσι πηγα και ρωτησα το ξιπασμενο κεχριμπαρι πού θα βρω μια κιτρινιασμενη μαυριλα με επικαληψη ομπρελας. Ο καντηλαναφτης δεν απαντησε και εγω διαπιστωσα οτι εβλεπα καγκουρώ να τρωνε air condition σαν να ηταν τραπεζομαντιλο. Δεν προλαβα να ολοκληρωσω αυτη τη σκεψη γιατι ενας Ρωσος τσολιας μου ελιωσε τη σκανδαλη στη μυτη και νομισα πως θα παθαινα AIDS του αμφιβλυστροειδη. Τοτε ηταν που εγινα ρακος. Με κεφαλαιο Φ οταν λεω μικρος. ΠΑΡΤΕΠΟΥΡΤΙΟΣ! Μια δυνη φυσηξε τριπλα μισογυρισματα πλαστελινης στην Βοστονη του βορειου Βατικανου και σαρωσε τον πυργο του I fell απο την Γερμανια. Εκεινο ηταν το σημειο που το δεξι μου υποποδιο εγινε προβατακι και πεταξε στα ουρανια μεχρι το κεντρο της Γης για αν απελευθερωσει ενα κυμα υπερηφανιας και ελαστικοτητας που διηρκησε 8 κιλα του μετρου. Και τοτε εφυγα απο την Σεληνη μονο και μονο για να διαπιστωσω οτι ειχα ξεχασει το ματι της μιζας αναμμενο, ετσι πηρα τον πυροσβεστηρα και μαχαιρωσα μια γατα ετσι εππειδη μ αρεσει να πυροβολαω κουνουπια. Τοτε διαπιστωσα οτι μολις τελειωσε η κοτοσουπα που ειχα βαλει για αποτοξινωση στον τρυπιο πυροσβεστηρα ο οποιος ετρωγε ανωδυνα καλαμαρακια την ωρα που ο Πωσειδόνας ξεχειλωνε ιπποποταμους επειδη του εκλειναν το δρομο για το ποι της γαρνιτουρας του. Και η μυτη του Αχιλλεα τοτε εβγαλε μια δοκιμαστικη μερεντα που ειχε ως στοχο να κοιμηθει. Και τελος σαν να μην εφταναν αυτα, ο γατος μου σκοτωσε εναν λυκανθρωπο αφου πρωτα ειχε πεσει σε θειικο οξύ.
Τελος

επιδρομη στο παστίτσιο

31(νικησα)-2ου-2010
Σαν αυριο εχασα την αυτοπεποιθηση μου στο δρομο και απο τοτε θρηνεις καθε μερα για την μνημη του δρομου που δεν αντεξε τοση συγκινηση. Δηλαδη για ολα φταιγαμε εσεις αλλα αυτοι δεν κανανε τα παντα εκτως απο το πουθενα που ακομα ψαχνω για εξηγησεις για αυτα που ακουσα στον αθεατο Κοσμά. Ωστοσο κι αλλο τοσο δεν μου αρεσε που με κοροιδευα τοσο καιρο και ετσι αποφασισα να δωσω μια μεση και ενα πλευρο σ αυτην την ξιπασμενη ψευδαισθηση που με εκανε να αναρωτιεμαι αν θα τελειωσει ποτε αυτη η προταση που δεν εχει κανενα ουσιαστικο νοημα και χρησιμοποιει ακυρες δευτερευουσες σε ολη τη διαρκεια τησ και εσυ που τη διαβαζεις μολις καταλαβες οτι εδω και 20 δευτερολεπτα(καλα οχι ακριβως ουτε φτηνως) εισαι ακομα στην ιδια ψυχανωμαλη προταση που μονο σκοπο εχει να φαει την ωρα σου με πιρουνι αντι για μαχαιρι και περιμενεις να δεις την εκπληκτικη συνεχεια οποτε για να μην με εκνευρισεις κι αλλο τελειωνω την προταση εδω και τωρα σε 5,4,3,2,1,-1,-2,-3,-4,-5,0 τελος. Πλεον ειχα εκπληρωσει τον σκοπο του στο θανατο γιατι το μονο που ηθελε ηταν να παει στο διαστημα για ενα διαστημα και να πιει καφε με εναν πιγκουινο εξωλοθρευτη. Ετσι κι εγω σκοτωσα κατι αθλιους ποντικογατους, δηλαδη κοτες που τρωνε ηχεια, χτυπωντας τους στο αμορτισερ. Ηταν μια συναρπαστικη εμπειρια, ωστοσο κι αλλο τοσο δεν αντεχει την πιεση που μου ασκω γι αυτο και εγω παταω μονο αχινους οταν με πονανε τα ποδια μου στον βραχιονα. Σηκωθηκα τοτε απο την καρεκλα που καθεται και χτυπησα τον Chuck Norris στον ωμο με αποτελεσμα να παραλυσω...εεε εννοουσα να παραδεσω σε ολο μου το σωμα και μετα να φτυνω σφαιρες απο τις μασχαλες σε ολους οσους ειχα χαρισει σελοτεηπ για τα γενεθλια της γατας τους. Κι ετσι κι αλλιως δεν υπηρχε περιπτωση να μεινει αυτη η πραξη στην ιστορια, αλλα ισως να μεινει στη γεωγραφια και στα αρχαια επειδη δεν ειχε διαβασει ποτε μαθηματικα. Τοτε ειδα ενα γερακι να κανει επιθεση με το φωτοσπαθο του σε ενα πλοιαρχο αυτοκινητου με αποτελεσμα το αυτοκινητο να πεταει με διαφορετικη τροχια στα πτερυγια και να μαγειρευει με μεγαλυτερη αντοχη στα χτυπηματα του ψυγειου μου. Εμεινα αναυδος απο τη συγκινηση και ετσι αναγκαστηκα να μεινω στη θεση μου μεχρι να χτυπησει το κουδουνι εναν πελεκανο για να εχουμε μεγαλο και μεγερμανο προβλημα. Εχεμ δεν ηθελα να με προδωσει ομως ο πελεκανος στους αρουραιους για τις ξιπασμενες και αδυσωπητες πραξεις του κινηματογραφου μου, γι αυτο τον παντρεψα με παπα και με βασιλοπιτα για να μην παραπονιεται ο διαδρομος του ανοιχτου βιβλιου μετρησης καθυστερημενης φρουτοκρεμας. Επειδη ομως η φρουτοκρεμα ειχε ψαλιδα και το παιζε πινακας σεντονιων, δηλαδη μαστουρωμενος ιπποποταμος. Και μην ξεχναμε οτι ιπποποταμοι που μαστουρωνουν σημαινει αμεσως κινδυνος για την υγεια των κουνουπιων και ολοι αγαπαμε τα κουνουπια σαν να ηταν τοιχος χαλιου. Κατω απο τους ηχους ενος πλυντηριου που γαβγιζε επειδη δεν ηθελε να το ταιζουν μαρκαδορους, αναψα ενα ποτηρι νερο και το εκανα λασπη απο τα διαλυματα σιδηρου. Μεσα σε ολο αυτο τον πανικο τραβξα 2 μπουκετα γαριφαλα ουτε κι εσυ δεν ξερω απο που και χτυπησα με αυτα το χαλι. Τοτε το χαλι τα πηρε και τα μυρισε, κι ετσι εγινε το πρωτελευταιο παστιτσιο. Μα το Δια τοτε εφαγα το μουσακα μεχρι την τελευταια γουλια. Πηρα ενα αξημερωτο καλωδιο και το εζωσα στη ραχη μου και εγινα Νεφελιμ, πεταξα στα εδαφια και εγινα σολωμος απ το περπατημα. Τοτε ο σολωμος βρεθηκε απο εναν τυπο που τον φωναζαν Παρτεπουρτιο. Αυτος πρεπει να ηταν μια καθυστερημενη γαλοτσα αλλιως θα ηταν ενα καταθλιπτικο σαμπουαν. Ετσι με ξεπροβοδισε μεχρι μεσα και με πεταξε.
Ολα αυτα ηταν μια συνιθισμενη εμπειρια, απλα μπηκα στον κοπο να τα γραψω σε ενα κομματι της πιτας για να γινω βετερανος.
ΤΕΛΟΣ
Υ.Σ. για ολα φταινε οι αρουραιοι.


Made by: Petros Petalas (metalman)

ο καταραμενος ηχοληπτης

Μερα: Οκτοβριος
Μηνας: 2013
Ετος: Δευτερα, 15:43
Τη νυχτα εκεινη καται τις 18:00 το πρωι, ειδα μια μικρη κομματαρα γης να πεθαινει και να δινει τη θεση μου σε ενα ματσο αρουραιους. Δεν μπορεσα να συγκρατηθω και ξεσπασα σε πολυ ήμερα γελια. Γελια τρομου, οργης και μισουσ για το αυτοκινητο μου. Το αυτοκινητο τοτε εγινε τιγρης και εδωσε γλωσσοφιλο στην καμπια σου. Συγκινηθηκα απο την τοση πορτοκαλαδα που επεσε στο ταβανι και γι αυτο πυροβολησα εναν αλεξισφαιρο μαρκαδορο, σπαζοντας στο σε 1027 κομματια. Τοτε εγω και οι αρουραιοι πεσαμε στα ποδια μας και ανταλαζαμε γρονθοκοπηματα και χαδια. Ηταν κατι που μπορουσα να αποφυγω, αλλα ηταν αναποφευκτο. Τα δακρυα μου γεμισαν με ματια καθως μυριζα με το αυτι μου ενα γκρεμο γυρω στα 5 κιλα με 6 μερες μπροστα. Ξαγνικα τοτε ενας δρακος επεσε στο γκρεμο επειδη ηταν καγκουρας για να σωσει μια αλεπου που εσκουζε καθως επινε νερο αναβραζον. Και καθως ακουγα τα νερο να περπαταει, εφαγα ενα μπουκετο απο το πουθενα. Γυρισα να δω που ηταν το πουθενα γιατι ηθελα τη συνταγη για το μπουκετο γιατι εκεινο που μου εδωσε ηταν πολυ νοστιμο. Ενιωσα οργη να διαρρεει τις φλεβες σου βεβαια, αλλα εδωσα σημασια γιατι ηταν πολυ ασημαντο. Και καθεστως...εεε καθως εγω επαιζα ταβλι την ωρα που κοιμομουν, ειδα τον εαυτο μου με μια φιλη του να με χτυπαει στον ωμο, μονο και μονο για να μου ανταποδωσω το χτυπημα και να νιωσω ευτυχισμενος. Τοτε ξυπνησα και μεταλαβα οτι αυτο ητν αληθεια. Ενιωσα με γερη δοση ζαχαρης και πασατεμπου να με περιλουζει προκλητικα ψιθυριζοντας του βρωμικες καθαριοτητες. Απ'οτι καταλαβα ηθελε να πιει λιγο καφε, και για να του διωρθωσω το χατιρι του εδωσα 2 με 5 κιλα κλωτσιες. Ρευτικα για να ξεχασω τη θλιψη μου και εφαγα ποπ-κορν για να μην πεθαινα απο τη διψα. Ωστοσο δεν μπορεσα να ξεχασω τις δουλειεσ σου, γι αυτο εδωσα στη γατα μου βιτριολι με ΑΖΑΞ, ετσι ωστε να νιωσει ωραια. Δυστυχως ομως δεν μπορεσα να την αιχμαλωτισω και να την βαλω να περιστρεφεται ελευθερη σε ενα βιολι εξασκησης πολεμικων τεχνων, και αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να πεθανω, και αποτελεσμα να μην πεθανω. Οποτε νυσταξα και πηγα για υπνο, αλλα κοιμηθηκα πριν με παρει ο υπνος οποτε ειχα ενα προβλημα με τα υδραβλικα της κιθαρας μου. Για να χαλαρωσω ηπια λιγο καφε με βιταμινη κορελκο για να τονωσω το ηθικο μου. Ο θανατος που επηλθε ηταν αστραποβολος και με ερεθισε στον αριστερο περιβραχιονα του μεσσαιου αστραγαλου...εεε εννοουσα αστρογερμανου. Ετσι μου ηρθε μια ιδεα και μου εφυγε, μετα ξαναηρθε, ηπιε ενα καφεδακι και πληρωσε ενα ναυτακι να του παιξει ενα σολο στο κινητο για να ξεζαλιστω λιγακι. Αυτο που εκανε δεν μ αρεσε καθολου, επειδη δεν ηξερα τι εκανε. Ισως να επινε πορτες. Ισως να μιλουσε με μια πορτοκαλαδα για τα προβληματα σου. Αλλα ειμαι σιγουρος οτι καθαριζε τα απορρυπαντικα μου για να νιωσει τα χερια του να λερωνονται, αλλα ο καθενας με τα βιτσια μου. Τελικα ομως δεν ηταν τιποτα απ αυτα, αλλα ολα αυτα μαζι και χωρια, με αποτελεσμα να μην μπορω να μιλησω για τις ιστοριες μας. Ετσι λοιπον δεν σταματαω να γραφεις και πεθαινουμε μαζι στον κοσμο τους. Οποτε βασει του νομου του Κυκλωπα, η υποτεινουσα της δειξιας σοδας πινει περισσοτερο εκτυπωτη απ οτι το αριστερο ηχειο του αραπη. Οποτε...
ΤΕΛΟΣ!!


Made by: Petros Petalas (metalman)

Κουφαλινα κοκορια

Μερα: Κυριακη-Ογδοη, 32 Μακεμβριου
Ετος: -2013,78645
Τοπος: Αλεξανδρουπολη Μαδαγασκαρης
Εκεινη τη μερα το πρωι κατα τις 10 το απογευμα, αρχισα και τελειωσα να γελαω σε χρονο ρεκορ. Το πως εκανα ρεκορ, και το τι με εκανε να γελασω μην το ρωτησετε, ξερω. Ξερω λεμε! Αφου ξερω γιατι ρωτας? Αρχη Παντων μετα απο αυτο πηγα στην τουαλετα να κανω ενα σαντουιτς να πιω, και οταν το κανα επεσα για υπνο στο ματι της κουζινας σου. Κοιμηθηκα χωρις φαγητο και νερο για 5, μηνες και ξυπνησα μετα απο αλλους 5 μηνες. Τοτε μια πολικη καραβιδα πεταχτηκε μπροστα σου και εσυ τρομοκρατηθηκα για 5 κιλα. Δυστυχως ομως η γατα μου πεθανε και επρεπε να παω στα εγκαινια της κηδειας του σκυλου μου. Οταν εφτασε η μερα για την κηδεια της κατσαρολας μου, εφαγα 2 ηχεια απο ενα παλιο, ξεχασμενο καταλογο και μετα πηγα και τα εβγαλα ολα βολτα. Μετα απ αυτο δεν ξερω τι εγινε φθηνώς αλλα δεν πιστευω να εγινε κατι τοσο σπουδαιο ωστε να μην το ξεχασω. Α οχι κοιμηθηκα για 1000 και 956,3756 νυχτες και 474,8299 μερες χωρις να σταματησω το τρεξιμο ουτε καν για να πιω λιγο χυμο απο υδρογονικο συνδρομο ανθρακικου συμπλεγματος διανυφλαμικου οξεως, δηλαδη κοκα-κολα. Αφου λοιπον ανεκτησα της δυναμεις του, εεε εννοουσα τις αδυναμιες σου, εεεε εννοουσα το Οιδιποδειο Συμπλεγμα, ξαφνιαστηκα απο την πολλη ναφθαλινη που χρησιμοποιηθηκε για να μην φαει το παστιτσιο μου καμια μελισσα, πεθανα, με ανεστησε καποιος ετσι οπως ημουν χωρις να εχει πεσει ουτε τριχα απ τα μαλλια μας, σε σκοτωσα επειδη δεν ειχα τι αλλο να κανω που βαριομουν και με βαραγε και αυτος για να μη βαριεμαι μονος, διελυσα τον γριφο της κηνιτηριας μυγας, κατεστρεψα ενα απο κεινα τα πως τα λενε τα απ τ αλλα τα δοντια ενος CD, και η γιαγια μου εβαλε και παλι μπουγαδα. Τοτε χτυπησε το κινητο μου. Και με χτυπησε με πολλη δυναμη. Τοση πολλη που παραλιγο να ξεχειλησει και να κανει το χωροχρονο μουσκεμα. Ηπια λιγο ουϊσκι για να μπορεσω να διωξω τη ζαλαδα που με ελουζε με υγρο αζωτο, και να μπορεσω επισης να πεθανω ησυχος. Μετα που ξυπνησα, επειδη στην πραγματικοτητα δεν πεθανα, αλλα πεθανα πεθενοντας δηλαδη ξαναπεθανα με ηπιες συνθηκες θανατου δηλαδη καληνυχτατουρκιασχημοςυποκοσμοςτοβραδυκαιουτοκαθεξης και βεβαια ο Χαρης γκουχου-γκουχου-κα-Ποττερ. Ακουσα μετα την μυρμηγκοφωλια μου να φωναζει και πηγες για υπνο. Ειδα ενα πολυ ωραιο ονειρο, δεν θυμαμαι τιποτα, μονο οτι ηταν εφιαλτης. Τοτε η κατσαρολα μου εβγαλε φτερα και εγινε κατσαριδα διαιτης για περιπου 3 κιλα ξεκινωντας απο αυριο. Και κατω στο αποκορυφωμα μου χτυπανε την πορτα κατι βατα. Τα περασα για γραβατα και ετσι τους εδωσα 2 κιλα δρομο. Μα σαν να εφτανε αυτο, ηρθαν και εκαναν τα γλυκα φρυδια στο κινητο μου που χτυπαγε εδω και κατι χρονια το κεφαλι του. Τοτε τα πηρα στο θωρακα και τα αφησα σε ενα σουρωτηρι για να κρυωσουν. Αυτα δεν υπακουσαν και με χτυπησαν με κατι χειροβομβιδες στο νευρο με αποτελεσμα να κοντεψουν να πνιγουν στο Holy-wood. Και πεθενοντας, ο παππους του μου εδωσε κατι αμυγδαλα. Δεν ηξερα τι να μην τα κανω γι αυτο και τα μεταφυτεψα σε μια δεντρογαλια. Και για το φοβερο φιναλε, η δεντρογαλια εγινε πριγκιπας της τανζανιας και εβγαλε το τρομερο του μαπωδι και αυτοκτονησε.
Τελος?


Made by: Petros Petalas (metalman)

απόσταση απο διάσταση

Δωδεκατου Δευτέρα Τριτη και 13 του 9876
Αυριο, καθως ξεκιναγα πηγαινοντας πισω στο μελλον του αυριανου παρελθοντος, κοιταξα στο χαρτη του δισκοφρενου μου και διαπισωτσα με πιστωτικη καρτα οτι πλεον ηταν η ωρα να μπει ο καθε κατεργαρης στον παγκο μου. Βεβαια στο δρομο μου για την ορεινη Πρωσικη Πεδιαδα του ασωτου φωτος, ειδα με τα δαχτυλα μου ενα δεος να εκρηγνειται στο μπαλκονι της ταρατσας του σπιτιου μου. Εδω θα πρεπει να σημειωσουμε οτι ειμαι εδω και 2 χρονια αστεγος. Βεβαια δεν πειραζει υγεια να υπαρχει κατω απο ολα και τα αλλα τα βρισκουμε στο δρομο. Ισως βεβαια να πεφτω ακριβως εξω και φτηνως πιο εξω αλλα παραμενω να πεφτω ανασκελα με το κεφαλι προς τα πανω και τα δισκοφρενα ετοιμα να πατησουν γκαζι στο Γκαζι. Βεβαια δεν θελησα να βεβαιωσω αυτα που λεω, αλλα βεβαια θα το κανω επειδη μου το ζητησες. Βεβαια μη ρωτησεις ποιο ζητησες βεβαια, αλλα ουτε βεβαια ποτε μου το ζητησες. Μα και βεβαια το ζητησα. Βεβαια εκτως απο αυτο μην ξεχναμε την απατηλη διαπιστωση που εκανα ο που...εε ο μαλακας 3 χρονια μετα το σημερα. Εβρισα μια τηλεφωνικη υποκρουση στο δεξι καγκελο και βλεπωντας την καταντια που ειχε καταντησει το καγκελο εχυσα δακρυα οργης, μισους και αγαπης. Δυστυχως αυτο με εκανε να βρω την ευτυχη ευτυχια. Φοβουμαι να σας το πω αλλα κατα βαθος δεν το εννοουσα το προτελευταιο απο την αρχη. Εεε εννοουσα απο το τελος... εεε εννουσα ηρθε το τελος! εεε λαθος εννοουσα οτι τελικα πηγα στο σουπερ μαρκετ για 2 κιλα κιμα στα σκουπιδια για μακαρονια με σαλτσα αγγουριου. Εν το μεταξυ η κιθαρα μου τα παρακολουθει ολα αυτα με μυστικη προσηλωση και διανηξη προς το αγνωστο με σκοπο την αποτελεσματικη αποκατασταση του τρυπιου χαρτιου σαλονιου και υπογειου. Τωρα ξαναθυμηθηκα οτι φετος δεν εφαγα νερο ουτε ηπια φαγητο ο για περιπου 2 χρονια, και την εβγαζα εξω με ελαφρα πηδηματακια. Το πως εζησα εεε εννοω το πως δεν πεθανα ενας αθεος το ξερει. Ισως να με ανεστησε ο Chuck Norris ριχνοντας μπουνιες στον ταφο μου. Αλλα μην ξεχναμε οτι βεβαια βεβαια δεν πουλησα το ποδηλατο μου οψταν ειχα επιτελους την ευκαιρια, δειγμα εμπιστοσυνης στο αγνωστο. Τοτε εκανε επεμβαση ο γιατρος μου, και για ακριβεια ο φουρναρης. Εβγαλε την παντοφλα απο τη μεση και κατω, και πυροβολησε τη θηλυκια γατα μου στο πεος. Αυτο δεν ειχε σαν αποτελεσμα να γινει γατος, αλλα ειχε ακριβως το ιδιο αποτελεσμα. Δεν ξερω πως η σφαιρα πετυχε και μενα στην πορεια της. Ισως να ηταν σφαιρα διασπορας. Ισως να ηταν κατοικιδιο. Ισως να ηταν αναρτηση. Ισως να μην ηταν ο αγιος Βασιλης. Και βεβαια δεν ηταν ο Harry Potter. Και τοτε οι ουρανοι ανοιξαν και κατεβηκε μια σφαιρα που με σκοτωσε πριν προλαβω να της πω γεια και την κερασω ενα καφεδακι. Με σκοτωσε, αλλα εζησα επειδη αστοχησε, δηλαδη πετυχε το στοχο της ζωης μου. Και τοτε μια κιθαρα ξεσπασε σε γελια απο τη διψα μου. Και τοτε ο Ωνασης μου εδωσε μια γροθια στο προσωπο για να χασει τις αισθησης του. Και τοτε ενας ακυρος επεσε απο μια πολυκατοικια επειδη δεν τον αντεχα αλλο. Και τοτε μια διπροσωπη αρκουδα ψαρεψε ενα καγκουρο απο το ποταμι. Και τοτε....ποτε? Και τοτε, καποτε...εεε ουπς. Και εζησαν αυτες καλυτερα και εμεις χειροτερα, με πιο πολυ δραση, ενταση και ρυθμο του δασους και της διαφοετικοτητας του ασωτου Διος.
Καληνυχτα, εεε ΤΕΛΟΣ


Made by: Petros Petalas (metalman)

ο γατος της διακινησης εμποριου

Σημερα,Δευτερα 6-Ιουνιου-1666, Τριτη και 13, επαθα τη μεγαλυτερη πλακα και τη πιο γιαντιαια τερηδονα της ζωης του σκυλου μου. Δεν υπεκυψα ομως στην απατη της χρυσομαλλης καραφλας και εφυγα σκοτωνοντας το γατακι του Λοχ Νες που μου εκλεινε το δρομο για το Πακισταν της Βραζιλιας, αναμεσα στην Ισλανδια και τον Ξενωφοντα. Μιλαμε για μια επεκταση απο εδω μεχρι αυριο και μεθαυριο αμα θες, δεν εχω προβλημα, αλλα εχω προβλημα να το ξερεις. Εχθες το γνωστο λιονταρι με φτερα αλογου και ποδια χρυσοψαρου εγινε εφηβος επιτελους και επιαρχης και μεταμορφωθηκε σε δικεφαλο καβαλαρη που δεν ειχε κεφαλι και ειχε ποδια και χερια τριανταφυλλιας. Μολις τον ειδα μου ρθε να ξεσπασω σε πολυ αγρια γελια απο την τρομαρα που εφαγα για μεσημεριανο. Αυτο το προτελευταιο απ το τελος μου εφτιαξε την ψυχοδιαλογια μολις το μυρισα με το αυτι με αποτελεσμα να κλαψω αργα και βασανιστηκα κατω απο το λυκοφως, δηλαδη το φως της αγελαδας. Επειδη ομως τωρα τελευταια...εεε...εννοουσα τωρα πρωτα εσκισα...εεε...υπονοουσα ακουσα ενα βιβλιο μεχρι την πρωτελευταια σελιδα, μου ξεφυγε το νοημα και πηγε στην λιακαδα να συναντησει την ψευτικη αγαπη επιαρχης... και τοτε ηταν που ηρθαν δακρυα στα ματια μου χρησιμοποιωντας της διαστημικες συγκινονιες για να αποφυγουν τη διακινηση. Περπατησα στο δρομο που εβλεπα να πηγαινει διαγωνια αριστερα προς τα δεξια πλευρα και την ολοϊδια μπροστινη ηλιαση της κατωφερουσας διαγωνιου του μπροστινου φραχτη του κτηματος που διακατεχω στον Ωροπο της ορεινης Ολανδιας στους προποδες του Πολεμικου Ωκεανου. Δεν αργισα ομως να ξεφυγω απο αυτην την ψευδαισθηση που ελουζε τα νυχια μου που ειχαν λαδωσει επειδη τα πασαλλειψα με κερι για να μην παθουν αιμορροϊδες απο την προσπαθεια να παιξουν ποδοσφαιρο με πενα. Τοτε οι Ελπιδες μου με εγκατελειψαν και μου εμειναν μονο οι Ειρηνες. Οταν με διακατελληψαν κι αυτες εχυσα δακρυα οργης και μισους επειδη πλεον ειχα βρει τη γατα μου. Ετσι εκανα μια βουτια στην αμμο να βραχω λιγακι γιατι δεν αντεχα αλλο την υγρασια. Τοτε ενας κομητης επεσε πανω στο κεφαλι μου, αλλα εσπασε κατα την αποκρουση με γροθιες του Jimi Hendrix με αποτελεσμα να μην μπορει πλεον να πεθανει απο ηρωινη. Τοτε ηταν η ωρα να επεμβει ο δικεφαλος καβαλαρης που δεν ειχε κεφαλι και ειχε ποδια τριανταφυλλιας. Εβγαλε ενα μαχαιρι και με πυροβολησε αφου του εδωσα την αδεια μου, ωστε να μπορεσει να παει διακοπτες. Εγω ομως δεν καθισα με διασταβρωμενα τα ποδια αλλα του ελιωσα το ποδηλατο χρησιμοποιοντας καυτο παγο αυτοκινητου. τοτε ηταν που συγκινηθηκα τοσο πολυ, ωστε την αλλη μερα εχυσα πολυ αιμα απο τη Χαρα μου και απο τη Μαρια μου. Η Ζωη ομως προχωρ...εεε η Ζωη πεθανε στο προηγουμενο επισοδειο με συγχωρειτε. Η ζωη πεθανε αλλα η Ζωη...παλι τα μπερδεψα. Λοιπον! Η Ζωη πεθανε, αλλα η ζωη ξανασυνεχιζεται στο παρελθον...
γι αυτο κι εγω δεν συνιθιζω να ξαναδιαλεω τα ολοϊδια πραγματα πανω απο 5 φορες την ωρα. Χαιρετισματα απο τον δικεφαλο καβαλαρη που δεν ειχε κεφαλι και τα ποδια τριανταφυλλιας.
!!!ΤΕΛΟΣ!!!


Made by: Petros Petalas (metalman)

η ζωντανια του σταυρόλεξου

12-13-2054
Ηταν Πεμπτη Πρωι και ξημερωνε Δευτερα απογευμα, οταν ξαφνικα με χτυπησε το κουδουνι στα μουτρα. Ξυπνησα καταπληκτος μετα απο τοση δουλεια που ειχα στην τσεπη μου και πηγα να δω ποιος με πηρε τηλεφωνο χτυπωντας το δεξι μου ποντικι και αρουραιο με το κουδουνι που ειχα κρεμασμενο στο ψυγειο. Ηταν ο Μπαμπης, η μπαλαρινα του luna park, και ηθελε τη βοηθεια μου στο να κανει μπανιο τα μυρμηγκια του γιατι ειχαν προβλημα με το κρυο νερο και εκεινη την αλλη στιγμη δεν ειχε θερμοσυφωνα να το κρυωσει. Ετσι αποφασισα να κατσω κατω στο ταβανι και να παρω τηλεφωνο τη γυναικα μου να τα πιουμε πινοντας μια ζεστη πορτοκαλαδα. Θυμηθηκα ομως οτι ειχα αφησει το ψυγειο ανοιχτο και θα κρυωνε το φαγητο επειδη δεν φορεσε πουλο(βερ). Ετσι ετρεξα με το μπασο μου σπιτι και σε λιγα λεπτα και λιγοτερα χοντρα ημουν αλλου. Οταν ειδα τι ειχε γινει, επαθα εγκαυμα στο νυχι. Μια τοστιερα εφτυνε κοτοπουλα απο τα φρυδια και αιμορραγουσε δακρυα απο τον αυχαινα. Το ψυγειο ειχε παθει εμφραγμα και βαραγε οτι εβρισκε πισω του. Αλλα το χειροτερο καλυτερο απ ολα ηταν μια ντουλαπα που ετρωγε ξυλο δεντρογαλιας. Μετα απ αυτο λιποθυμισα για γυρω 3 κλασματα του δευτερολεπτου και οταν ξυπνησα αρχισα να πεταω στα συννεφα για να δω τι γινοταν απο κατω μου. Και πραγματικα γινοταν. Πηγα κατω για να το σταματησω αλλα ηταν ηδη πολυ νωρις. Τοτε με σκουντησε η θεια η Λιτσα και απο την συγκρουση μου με το ταβανι μετα την διαφορα της ανω Λαρισας με τον Πειραια της Αργεντινης και την προσκρουση του ανοφελου πρισματικου σταυρολεξου με το καταραμενο ρουμπινι. Και εκεινη ακριβως και φθηνως τη στιγμη, ενας ελεφαντας ηρθε απο το υπογειο μας και ποδοπατησε τις τσιχλες που ειχα στο συρταρι. Εριξα δακρυα ευτυχιας απο τη λυπη μου και πηγα να λυσω κανα λοστο μουσικης. Πριν προλαβω ομως να δεσω τα κορδονια του χεριου μου ακουσα μια κραυγη βοηθειας και σιδηροδρομου. Ηταν ο Μπαμπης που επιτελους βρηκε το σκυλο του. Του εδωσα τα συγχαρητηρια μου και κρατησα μερικα και για μενα, ετσι για να χουμε. Εγκατελειψα την αδικη προσπαθεια του να ξεφυγει απο τα σαγονια του καρχαρια νο.3 και πηγα να φαω ενα σαντουιτς με γεμιση πορτοκαλι γαριφαλλο. Ενιωσα ζωντανος απ την κουραση γιατι το απογευμα ειχε αγωνα οδηγησης κιθαρας. Δεν εδωσα σημασια σε αυτην την ξιπασμενη ψευδαισθηση και αναρωτηθηκα αν καποτε καποιος θα εκανε κατι για να σταματησουν οι ζωγραφοι να τρωνε. Πηγα πισω στην μπροστινη πολυκατοικια και την εδειρα με αποτελεσμα να την κανω λιγοκατοικια και μεσσαικοατοικια. Δεν καταλαβα λιγο πολυ την αρχη τη μεση και το τελος αλλα πειραζει. Ε, μα, και, βεβαια δεν ηθελα να ρωτησω καμια πεταλουδα για το πως να παω να ξεκουραστω σπιτι σου, αλλα με αναγκασε ενα γατακι που βρηκα στο δρομο για την Κερκυρα της πεδινης Ελβετιας στα συνορα Ολυμπιακου και Λαμπατερ. Ενας ζητιανος τοτε μου ζητησε ελεος αλλα δεν του δωσα γιατη μονο ενας πολυελαιος μου εμενε στην τσεπη. Δεν αργησα να καταλαβω οτι ολα αυτα ηταν ονειρο, και οταν ξυπνησα πραγματικα καταλαβα οτι ειχα ααπολυτο αδικο. Μα πως δεν το σκεφτηκα αργοτερα? Το γαριφαλο εφταιγε! Και ετσι τελειωσαν ολα καλα και κακα και ασχημα.
Τελος????


Made by: Petros Petalas (metalman)

Ο θρυλικός πυροβολισμός

28-10-1940
Σημερα πηγα βολτα στο μπακαλικο να πιω ενα καφεδακι με την παρεα μου, μιας και δυος που ολη η παρεα μου ειχε φυγει γιαγια διακοπές καλοκαιρινές και χειμωνιατικες και ημουν μονος μου μαζι με τη κιθαρα ποδοσφαιρου μου. Καθως λοιπον εστριψα στον απεναντι φουρνο για να παρω ενα cheeseburger απο το μαναβικο, ειδα κατι με το αυτι μου που δεν θα ξεχασω ποτε. Το θεμα ηταν οτι ξεχασα τι ειδα και με επιασε καταθλιψη, εννουσα καταδυση, χειμεριας ναρκης και δεν μπορουσα να ξεχασω τιποτα εκτως απο οτι ηταν μεσα στο κεφαλι μου, δηλαδη το συκωτι μου. Ααα λαθος δεν ξεχασα το συκωτι μου, το στομαχι μου ξεχασα μη με συγχωρειτε, συμβαινουν εκεινα. Και οτι και να ειδα, που μονο τα αυτια μου ξερουν τι μυρισαν,και τοτε ηταν που η αραχνη μου πηγε στην Καλαματα της Ουαλιας για να γνωρισει ενα σκυλο που ειχε γνωρισει απο ενα βιβλιο επιστημονικης ανακατωσουρας. Εδω πηγα να κλαψω αιμα απο τη μυτη επειδη δεν αντεχα αλλο τοση ευτυχια να κυλαει στις φλεβες του νευρικου μου συστηματος. Τοτε ενα μαχαιρι πεταχτηκε απο το πουθενα και με χτυπησε στην καρδια, αλλα εγω το εβγαλα απ την καρδια μου και το εστειλα παλι πισω στο πουθενα με αποτελεσμα να μην υπαρχει πλεον πουθενα στο χαρτη του πουθενα. Ξερω εγω τι κανω εχω κολπο στο μανικι σου. Επειδη ομως με πετυχε στην καρδια αρχισα να αιμορραγω για περιπου 5 μηνες μετα απο κεινη τη μερα, χυνοντας 3 λιτρα δακρυα το δευτερολεπτο. Και καθως περπατουσα χυνοντας δακρυα οργης και μισους απο την ασταματητη αιμορραγια που ειχε στεγνωσει τα ματια μου απο το κλαμα, ειδα μπροστα στα ματια μου εναν αρουραιο μικρου μηκους, γυρω στα 20-25 λεπτα και 45 χοντρα το εβρο. Γελασα με το συκωτι μου, και ηταν γελιο συγκινισης, δυναμικο, καταθλιπτικο, και γεματο ευτυχια. Μετα πηγα για να δω μια ταινια σε ενα σουπερ μαρκετ. Μετα την ταινια που ελεγε μονο για το πως να δερνεις δεντρα και φραχτες, πηγα να δειρω εναν τυπο, εναν ελευθερω τυπο για να εφαρμοσω αυτα που ελεγε η ταινια που ειδα προηγούμενος. Με ειδε ομως ο αστυνομος Τζακ Αντεροβγλατης, και οπως ελεγε ασταματητα και το ονομα πηρε ενα πιστολι και μου βγαλε την καρδια. Εγω τον πυροβολησα με το μαχαιρι που ειχα φυλαγμενο στο φουρνο για κατασταση εκτατης καταστασης. Επεσε νεκρος στο εδαφος. Εγω τοτε πηρα την καρδια μου και την ξαναφορεσα στον αυχενα. Δεν αφεθηκα στις προσβλες της μυγας που μου εκλεινε το δρομο, και την επιασα με το ποδι και την πεταξα εκατονταδες μετρα μακρια απο τον ηλιο. Περπατουσα πυροβολοντας με το τσεκουρι μου οποιον εβρισκα στον απεναντι δρομο. Αυτο κρατησε για 2 με 3 κιλα ωσπου ειπα να πεσω να κοιμιθω για να ξεκουρασω την κορμαρα σου. Ξυπνησα τον επομενο μηνα και πηγα με το αυτοκινητο μου στο σχολειο για να πιω κανα ποτηρακι παστιτσιο. Οταν το ηπια πηγα να ξερασω γιατι ηταν το πιο οραιο μανταρινι που ειχα καταπιει ποτε. Τοτε εκαναν επανασταση οι λιμενεργατες, δηλαδη οι γατες του λιμανιου, και με χτυπουσαν ανελεητα πανω απ τη μεση και κατω. τις πυροβολησα 250-250, αλλα οταν πεθαναν ολες επεσε ενα τουβλο στο κεφαλι μου και λιποθυμισα....και ξερω τι εγινε μετα αλλα δεν σας λεω να το βρειτε μονοι σας.


Made by: Petros Petalas (metalman)

Λιγα λογια για το blog

Γεια σας, φιλες και φιλοι, γατες και σκυλοι, κτλ... σε αυτο το blog δημοσιεύονται συντομες ιστοριες οι οποιες δεν εχουν λογο υπαρξης, απλα για να σπαμε πλακα η μαρμαρο. Προειδοποιώ οτι ο τυπος χιούμορ αυτων των ιστοριών ειναι ο εντελος ακυρος και ασκοπος (π.χ. ειδα μια γατα στο air condition οποτε χτυπησα στη θαλασσα για να φαω λιγο παστιτσιο) εαν δεν σας αρεσει αυτου του ειδος το χιουμορ φυγετε απο το blog και μην αφηνετε hate comments/messages κτλ. γιατι το μονο που κανετε ειναι να σπαταλατε την ωρα σας :)
Εαν καποια ιστορια δεν σας αρεσει για καποιο λογο, να γραψετε τι θα μπορουσα να κανω για να βελτιωσω την ιστορια η γιατι δεν σας αρεσε :)
Enjoy!


Για όποιον θελει να επικοινωνήσει μαζί μου, το e-mail μου ειναι petros_xp@hotmail.com