η ζωντανια του σταυρόλεξου

12-13-2054
Ηταν Πεμπτη Πρωι και ξημερωνε Δευτερα απογευμα, οταν ξαφνικα με χτυπησε το κουδουνι στα μουτρα. Ξυπνησα καταπληκτος μετα απο τοση δουλεια που ειχα στην τσεπη μου και πηγα να δω ποιος με πηρε τηλεφωνο χτυπωντας το δεξι μου ποντικι και αρουραιο με το κουδουνι που ειχα κρεμασμενο στο ψυγειο. Ηταν ο Μπαμπης, η μπαλαρινα του luna park, και ηθελε τη βοηθεια μου στο να κανει μπανιο τα μυρμηγκια του γιατι ειχαν προβλημα με το κρυο νερο και εκεινη την αλλη στιγμη δεν ειχε θερμοσυφωνα να το κρυωσει. Ετσι αποφασισα να κατσω κατω στο ταβανι και να παρω τηλεφωνο τη γυναικα μου να τα πιουμε πινοντας μια ζεστη πορτοκαλαδα. Θυμηθηκα ομως οτι ειχα αφησει το ψυγειο ανοιχτο και θα κρυωνε το φαγητο επειδη δεν φορεσε πουλο(βερ). Ετσι ετρεξα με το μπασο μου σπιτι και σε λιγα λεπτα και λιγοτερα χοντρα ημουν αλλου. Οταν ειδα τι ειχε γινει, επαθα εγκαυμα στο νυχι. Μια τοστιερα εφτυνε κοτοπουλα απο τα φρυδια και αιμορραγουσε δακρυα απο τον αυχαινα. Το ψυγειο ειχε παθει εμφραγμα και βαραγε οτι εβρισκε πισω του. Αλλα το χειροτερο καλυτερο απ ολα ηταν μια ντουλαπα που ετρωγε ξυλο δεντρογαλιας. Μετα απ αυτο λιποθυμισα για γυρω 3 κλασματα του δευτερολεπτου και οταν ξυπνησα αρχισα να πεταω στα συννεφα για να δω τι γινοταν απο κατω μου. Και πραγματικα γινοταν. Πηγα κατω για να το σταματησω αλλα ηταν ηδη πολυ νωρις. Τοτε με σκουντησε η θεια η Λιτσα και απο την συγκρουση μου με το ταβανι μετα την διαφορα της ανω Λαρισας με τον Πειραια της Αργεντινης και την προσκρουση του ανοφελου πρισματικου σταυρολεξου με το καταραμενο ρουμπινι. Και εκεινη ακριβως και φθηνως τη στιγμη, ενας ελεφαντας ηρθε απο το υπογειο μας και ποδοπατησε τις τσιχλες που ειχα στο συρταρι. Εριξα δακρυα ευτυχιας απο τη λυπη μου και πηγα να λυσω κανα λοστο μουσικης. Πριν προλαβω ομως να δεσω τα κορδονια του χεριου μου ακουσα μια κραυγη βοηθειας και σιδηροδρομου. Ηταν ο Μπαμπης που επιτελους βρηκε το σκυλο του. Του εδωσα τα συγχαρητηρια μου και κρατησα μερικα και για μενα, ετσι για να χουμε. Εγκατελειψα την αδικη προσπαθεια του να ξεφυγει απο τα σαγονια του καρχαρια νο.3 και πηγα να φαω ενα σαντουιτς με γεμιση πορτοκαλι γαριφαλλο. Ενιωσα ζωντανος απ την κουραση γιατι το απογευμα ειχε αγωνα οδηγησης κιθαρας. Δεν εδωσα σημασια σε αυτην την ξιπασμενη ψευδαισθηση και αναρωτηθηκα αν καποτε καποιος θα εκανε κατι για να σταματησουν οι ζωγραφοι να τρωνε. Πηγα πισω στην μπροστινη πολυκατοικια και την εδειρα με αποτελεσμα να την κανω λιγοκατοικια και μεσσαικοατοικια. Δεν καταλαβα λιγο πολυ την αρχη τη μεση και το τελος αλλα πειραζει. Ε, μα, και, βεβαια δεν ηθελα να ρωτησω καμια πεταλουδα για το πως να παω να ξεκουραστω σπιτι σου, αλλα με αναγκασε ενα γατακι που βρηκα στο δρομο για την Κερκυρα της πεδινης Ελβετιας στα συνορα Ολυμπιακου και Λαμπατερ. Ενας ζητιανος τοτε μου ζητησε ελεος αλλα δεν του δωσα γιατη μονο ενας πολυελαιος μου εμενε στην τσεπη. Δεν αργησα να καταλαβω οτι ολα αυτα ηταν ονειρο, και οταν ξυπνησα πραγματικα καταλαβα οτι ειχα ααπολυτο αδικο. Μα πως δεν το σκεφτηκα αργοτερα? Το γαριφαλο εφταιγε! Και ετσι τελειωσαν ολα καλα και κακα και ασχημα.
Τελος????


Made by: Petros Petalas (metalman)